مراسم گرامیداشت نورالله مرادی، استاد برجسته کتابداری و آرشیو ایران،‌ امروز در سالن حکمت این سازمان برگزار شد.

در این مراسم نوش‌آفرین انصاری استاد دانشگاه،‌ نویسنده و پژوهشگر علوم کتابداری و اطلاع‌رسانی، اظهار کرد: «خوشحالم که به‌عنوان بازمانده استادان کتابداری در خدمت شما هستم و می‌توانم نکاتی را درباره این دوست گرامی عرض کنم.»

او با بیان اینکه در زمانی که من در خدمت دکتر مرادی بودم، حال و هوای خاصی در آموزش کتابداری بود و بچه‌هایی بودند که از دل سیاست و فرهنگ بیرون آمده و تجربه‌های گوناگونی داشتند، بیان کرد: «در آن زمان یک متن آمریکایی را در کلاس کار آوردیم که در زمینه منابع و خدمات بود. نورالله مرادی از همان اول شیفته این کتاب شد و نظم آن برایش جالب بود اما به‌خاطر تجربه‌هایی که داشت، مدام تذکر می‌داد و هر لحظه که با غرب مواجه می‌شد به شرق باز می‌گشت و حس بازگشت به ایران را داشت.

پس از نوش‌آفرین انصاری، این علی صلح‌جو از همکاران استاد برجسته کتابداری بود که به سخنرانی پرداخت. او با اشاره به اینکه آشنایی ما به سال 1360 در موسسه فرانکلین بازمی‌گردد و تصویری که از او در ذهنم مانده است یک جوان پر انرژی، پرشور و پر ایده بود، عنوان کرد: «به 2 دلیل، صحبت کردن درباره کارهای او در این زمان نمی‌گنجد. دلیل اول اینکه زمان کم است و دلیل دیگر اینکه مرادی آدم پر اثری نیست اما فرد پر تاثیری است و این کار را مشکل می‌کند.»

این مترجم در ادامه به دو مورد از خدمات دکتر مرادی اشاره و تصریح کرد: «اولین خدمت او به دوره مدیریت آرشیو صدا و سیما، باز می‌گردد. انقلاب‌ها طبیعتش با تندروی همراه است. در آن زمان پر التهاب که دلمان می‌خواست هرچه از گذشته باقی مانده از بین برود، نورالله مرادی از سوختن بخشی از اسناد جلوگیری کرد. این در حالی بود که واژه «نجس» درباره این اسناد به کار برده می‌شد. این نشان می‌داد که تعهد حرفه‌ای خود را داشت که کاملا قابل تقدیر بود.»

صلح‌جو ادامه داد: «مورد دوم به کار خودم برمی‌گردد. دانشگاه‌ها پس از انقلاب تعطیل شدند و بدنه موسسه فرانکلین، به مرکز نشر دانشگاهی منتقل شد. در آنجا من به مرکز پیشنهاد دادم که یک تدریس ویراستاری برگزار کنیم و این مورد را به نورالله مرادی واگذار کردیم. چون تنها کسی بود که می‌توانست این کار را به بهترین روش، انجام دهد.»

پس از صلح‌جو،‌ نوبت به یکی دیگر از پیشکسوتان کتابداری رسید که سال گذشته مراسم گرامیداشت او در سازمان اسناد و کتابخانه ملی، برگزار شد. کامران فانی نویسنده، مترجم، کتابدار و نسخه پژوه، در ابتدای سخنان خود گفت: «حق همین بود که مجلس نکوداشت را انجمن کتابداران ایران برگزار کند.»

او افزود: «دکتر مرادی متعلق به همه جا بود. 40 سال پیش با او آشنا شدم و پس از آن در خیلی از زمان‌ها مانند کلاس‌های فوق لیسانس، تز مشترک پایان‌نامه، دایره‌المعارف و چند موقعیت دیگر، با هم همکاری داشتیم.»

این نویسنده و مترجم،‌ با بیان اینکه زمانی که دکتر مرادی به کتابخانه وزارت امور خارجه رفت، کتابخانه‌ای کوچک بود اما زمانی که مدیریت آن را به او سپردند، کتابخانه تغییر کرد و شکل حرفه‌ای به خود گرفت، به بیان خاطره‌ای از این کتابدار پرداخت و خاطرنشان کرد: «نورالله مرادی کتابی داشت که درباره مرجع و مرجع‌شناسی بود. ما به دنبال ناشری برای این کتاب می‌گشتیم که من گفتم ناشری که در حوزه مرجع کار می‌کند، فرهنگ معاصر است. مدیر انتشارات پس از دیدن کتاب عنوان کرد که این کتاب اگر چاپ شود، فروش نخواهد داشت اما زمانی که منتشر شد از کتاب‌های پرفروش بود.»

دکتر سیدرضا صالحی امیری، رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی، نیز در سخنان کوتاهی، با اشاره به اینکه من هم مانند خیلی از شما، به نورالله مردای علاقه دارم، اظهار کرد: «حسن این نشست‌ها این است به جای اینکه از شخص تجلیل کنیم، از یک ارزش دفاع می‌کنیم. تجلیل از انسان‌های بزرگ، تجلیل از ریشه‌هاست و هیچ درختی بدون ریشه سبز نمی‌ماند. اگر امروز شما سبز هستید، از همین ریشه‌ها است.»

او بیان کرد: «یکی از کارهایی که در کتابخانه ملی انجام دادیم، تجلیل از این ریشه‌ها بود و این کار در آینده نیز ادامه خواهد داشت.»

رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی در پایان سخنان خود گفت: «مخاطبان من جوانان هستند؛ بدانید که تجلیل از بزرگان نیاز ماست و باید هر روز و ماه و سال، از آنها تجلیل کنیم. چرا که ماندگاری آنها، ماندگاری ما است. به نمایندگی از همه پرسنل سازمان، از ایشان به نیکی یاد می‌کنم.»

در پایان مراسم نیز نورالله مرادی در سخنرانی کوتاهی، یادآور شد: «سال 1346 عضو انجمن کتابداران ایران شدم که در آن موقع تعدادمان به هزار نفر در کل ایران نمی‌رسید. در بین کتابداران هیچکس دکترای کتابداری نداشت اما حالا پس از نزدیک به 50 سال از تاسیس انجمن، می‌‌بینم که خیلی رشد کرده است و در آن تعداد زیادی دکترای کتابداری پیدا می‌شود.»

او بیان کرد: «اگر کاری کردم وظیفه‌ام بوده و به این ملت خیلی بیش از این بدهکار هستم. من حاصل یک جریان بودم و از همه کسانی که مرا در این مسیر یاری کردند، قدردانی می‌کنم.»

مهدی فیروزان، کاظم حافظیان و محمد حسن رجبی، از دیگر سخنرانان این مراسم بودند.

در پایان نیز از طرف سازمان اسناد و کتابخانه ملی، آرشیو مرکزی سازمان صدا و سیما، سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، موسسه عصر توسعه دانش، موسسه فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر، دانشگاه الزهرا و انجمن کتابداری و اطلاع‌رسانی ایران، هدایایی به رسم یادبود به این استاد برجسته کتابداری و آرشیو ایران، اهدا شد.