توافق ارزشمند هستهای ایران با شش قدرت جهانی به دنبال سالها مذکرات فشرده که بی تردید با راهبری هوشمندانه رهبر معظم انقلاب و مدیریت سختکوشانه رئیس جمهوری محترم و دولت تدبیر و امید حاصل شد، جمهوری اسلامی را وارد دوران جدیدی از تعامل با جهان و ایفای نقش فعال در معادلات جهانی میکند.
پذیرش ایران به عنوان بازیگر اصلی در تحولات منطقه و قدرت تأثیرگذار در ثبات و نظم خاورمیانه و همچنین بطلان فرضیه «ایران هراسی» و تغییر ذهنیت دروغین «جنگ افروزی و ایجاد تهدید از سوی ایران» از جمله دستاوردهای مهمی است که در پی گفتوگوهای طولانی و سازنده تیم ارشد مذاکره کننده کشورمان و در رأس آنها وزیر هوشمند و با تدبیر امور خارجه، دکتر جواد ظریف به وقوع پیوست. به بیان دیگر، ایران اسلامی در دوران پساتوافق وارد دوره گذار از «ایران هراسی» به «ایران پذیری» شده و نگاه جهانی به کشورمان در حال تغییری معنادار است. این وضعیت جدید بدون شک الزامات و ضرورتهایی را ایجاب میکند که بخش قابل توجهی از آن متوجه رویکرد داخلی جمهوری اسلامی در دوران پساتوافق است.
جمهوری اسلامی ایران همان طور که در عرصه بینالمللی ثابت کرد قدرت تعامل و گفتوگو با قدرتهای بزرگ جهانی را دارد و از منطق و استدلال قوی برای حل پیچیدهترین مسائل برخوردار است، اکنون باید روی دیگر سکه توافق را که همان رسیدن به بلوغ سیاسی و نمایش ظرفیت بالای نظام در مواجهه با سلایق و دیدگاههای متفاوت درون ساختار جمهوری اسلامی است با همان صلابت و اقتدار عرضه کند. اکنون فرایند حل مناقشه هستهای ایران به مدلی موفق برای حل و فصل مناقشات بینالمللی تبدیل شده است که بیانگر اوج عزت و اقتدار جمهوری اسلامی در عین پایبندی به مواضع و اصول خدشهناپذیر خود است. پس همین الگو میتواند در راستای حل مسائل داخلی هم به کار گرفته شود.
آنچه در ادامه مسیر میتواند تضمینکننده حفظ اقتدار ایران در عرصه بینالملل باشد، انسجام و همگرایی نیروهای درونی و اجماع ملی همه دلسوزان نظام و دلبستگان به آرمانهای امام و رهبری است. بنابراین گام دوم توفیقات اخیر، تأکید بر ظرفیت تعامل و گفتوگو در میان گروههای داخلی و پرهیز از تقابل و مناقشههای بیحاصل است. همان طور که موفقیت جمهوری اسلامی با حفظ سه گانه مورد نظر رهبر معظم انقلاب یعنی عزت، حکمت و مصلحت محقق شد، امکان اجماع و انسجام ملی و همگرایی نیروهای پایبند به اسلام، انقلاب، نظام و رهبری هم قابل دسترس است. مگر ممکن است جریانهای سیاسی فعال و گروههای تأثیرگذار و دارای عقبه فکری و اعتقادی با یکدیگر مناقشه داشته باشند و آنگاه خواهان تعامل و گفتوگو با جهانیان باشیم؟ آیا خانواده پرمناقشه می تواند جامعهای با ثبات داشته باشد؟ آیا جامعه و جریان های درگیر و ستیزه جو می توانند در قبال مسائل جهانی، نقش مؤثری ایفا کند؟
امروز بیش از هر زمان دیگر نیازمند زبان تفاهم، تعامل و گفتوگو با هدف همگرایی، همدلی و همزبانی میان آحاد جامعه و احزاب و گروههای سیاسی هستیم. واضح است که منظور از این همگرایی و اجماع به معنای ایجاد فضای تکصدایی و حذف نظرات مخالف نیست، اتفاقاً جامعه ایرانی با ظرفیتهای بسیار بالا و سلایق و گرایشهای متنوع، امروز از گروههای تأثیرگذار در سپهر سیاسی کشور انتظار دارد تا بلوغ سیاسی و ظرفیت تحمل و نقدپذیری خود را به اثبات برسانند. مقصود از همگرایی آن است که در زمینه مسائل ملی، از دعواها و منازعات جناحی پرهیز و منافع ملی و مصالح عمومی فدای منافع جناحی و سلایق گروهی نشود. هر نوع تخریبگری و مانعتراشی در مسیر همگرایی و همنوایی ملت بزرگ ایران خیانتی بزرگ و گناهی نابخشودنی در عرصه ملی است. رهبر معظم انقلاب در دیدار مسئولان نظام به مناسبت عید فطر تأکید کردند که «ملت ایران باید متحد باشند و قضایای هستهای نباید زمینه ساز دودستگی در کشور شود.»
حال که ملت بزرگ ایران در حال گذار از یک دوره پیچیده است و همان طور که در سالهای گذشته توانست با صبر و بردباری، در مقابل افزونخواهیهای قدرتهای جهانی مقاومت و در مقابل تحریمهای ناعادلانه و غیرقانونی ایستادگی کند، به حول و قوه الهی این مرحله را هم با موفقیت پشت سر گذاشته و به قلههای توسعه، پیشرفت، عزت و تعالی دست خواهد یافت. هر گونه اخلال، تخریب و سنگاندازی در مسیر پرمشقت و نفسگیر پیش رو، نه تنها از نگاه تیزبین ملت دور نخواهد ماند، بلکه موجب همنوایی مخالفان پیروزی ملت بزرگ ایران با دشمنان قسم خورده جمهوری اسلامی خواهد شد که در این روزها عصبانیت و خشم خود را از عزتمندی و سرافرازی ملت ایران و نظام جمهوری اسلامی، با صدای بلند فریاد میزنند.
کافی است نگاهی به مواضع سران رژیم اشغالگر صهیونیستی و رسانههای سلطهگر آن بیندازیم تا میزان ناخشنودی شان را از پیروزی بزرگ ملت ایران بهتر درک کنیم. بنابراین آنها که هویت خود را با مخالفت با دولت تدبیر و امید تعریف کردهاند، مراقب باشند تا مبادا با سخنان نسنجیده و قضاوتهای ناآگاهانه، آب در آسیاب دشمن ریخته و مخالف مصالح و عزت و سربلندی ملت سخن بگویند. چرا که دشمن زخم خورده و عصبانی، به فکر انتقامجویی از صبر و ایستادگی ماست. باید بپذیریم که نمیتوانیم با مناقشه در درون به اقتدار در بیرون بیندیشیم. رفتارهای تنگنظرانه و انتقامجویانه مسیر پیش رو را دشوارتر میکند. امروز نیازمند تحمل و مدارا در فضای سیاسی داخلی هستیم تا همه گروههای دلبسته به نظام و انقلاب در کنار هم مسیر توسعه و پیشرفت را هموار کنند و با انسجام و همگرایی، عزت و عظمت ایران اسلامی را در عرصه های جهانی تداوم بخشند. (روزنامه ایران؛ 5 مرداد 94)